Hoe gestapelde liggers te modelleren met behulp van starre verbindingen

Geef eenvoudig het lid op “Type” net zo “Stijve schakel” om een ​​lid te maken dat fungeert als een stijve schakel. Wanneer dit is gebeurd, ziet u dat de stijve verbinding lichtgrijs is getekend en een “R” symbool ernaast:

Starre verbindingen kunnen handig zijn om starre verbindingen te definiëren tussen constructies met gestapelde liggers of elementen. Ze worden vaak gezien als denkbeeldige stijve schakels die lid worden van leden, zodat ze samen kunnen vertalen en / of roteren. Een stijve schakel kan ook worden gebruikt om handmatig te regelen voor elementoffsets. Bovendien, je kunt de fixiteit/releases in de starre link wijzigen om te bepalen welke krachten en effecten het heeft op waar het verbinding mee maakt.

Kijkend naar de analyseresultaten, dat kun je zien als de bovenbalk wordt belast, en buigt af, zo doet de balk hieronder:

De ontwerpcontroles van de leden worden nog steeds uitgevoerd, echter, het is belangrijk om rekening te houden met de beperkingen van de software bij het begrijpen van de niet-verstevigde lengtes en de vaste uiteinden van de elementen. In dit scenario, de Lb moet worden aangepast aan uw ontwerpbehoeften.

Methode 2: Aangepaste vormen gebruiken in Section Builder

Een alternatieve methode voor het bovenstaande is het gebruik van de SkyCiv Section Builder om twee modellen op elkaar te modelleren, en het als één element behandelen:

Dit zal FEA gebruiken om de geometrische eigenschappen van deze 'single' te berekenen’ sectie. Vervolgens worden deze geometrische eigenschappen samen met het gehele lijnelement gebruikt. Meer over deze methode kunt u bekijken op de volgende documentatiepagina: Samengestelde en opgebouwde vormen in SkyCiv

Vergelijking van resultaten

Bij het samen modelleren van de twee methoden, de resultaten zijn vrij consistent voor afbuiging:

Omdat de staven alleen op bepaalde punten langs de ligger zijn gekoppeld, er is een verschil in de connectiviteit van de balken. Onder aan (Section Builder-methode), het element wordt als één stuk behandeld, terwijl bij de Rigid Link-methode, het is alleen aangesloten op 3 punten langs de overspanning van de balk.