Στη Μηχανική Ιδρύματος είναι μια κοινή απαίτηση να υπολογιστεί η ικανότητα εδράνου του εδάφους για την υποστήριξη των φορτίων που εφαρμόζονται στο έδαφος. Η ικανότητα εδράνου του εδάφους είναι η ικανότητά του να αντισταθεί στην αποτυχία διάτμησης και τον υπερβολικό διακανονισμό κάτω από τις πιέσεις των εδράνων από τα θεμέλια.

Η χωρητικότητα των ρηχών θεμελίων στο έδαφος εξαρτάται κυρίως από τους ακόλουθους παράγοντες:

• Πλάτος της περιοχής ρουλεμάν (σι)
• Μήκος επιφάνειας ρουλεμάν (μεγάλο)
• Συνοχή του εδάφους (ντο')
• Γωνιά εσωτερικής τριβής εδάφους (φ)
• Βάρος μονάδας εδάφους (γ)
• Κλίση φορτίου ή στιγμές που εφαρμόζονται στη δομή
• Τάση βάσης ή εδάφους
• Παρουσία τραπεζιού νερού

Η αποτυχία της χωρητικότητας μπορεί να αναπτυχθεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με τις συνθήκες του εδάφους και τη γεωμετρία θεμελίωσης. Οι τρόποι αποτυχίας είναι:

• διάτμηση διάτμησης (συμβαίνει για εδάφη που είναι χαλαρά ή μαλακά)
• Τοπική αποτυχία διάτμησης (συμβαίνει για εδάφη που είναι μέτρια πυκνά ή σταθερά)
• Γενική αποτυχία διάτμησης (συμβαίνει για εδάφη που είναι πυκνά ή σκληρά)

Ένα θεμέλιο είναι το δομικό στοιχείο που μεταφέρει το φορτίο ενός κτιρίου ή δομής στο έδαφος, Εξασφάλιση σταθερότητας και αποτροπή υπερβολικού διακανονισμού, κλίση, ή κατάρρευση.

Τα θεμέλια μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ευρέως σε ρηχούς και βαθιούς τύπους, ανάλογα με το βάθος στο οποίο τοποθετούνται σε σχέση με την επιφάνεια του εδάφους και τη μέθοδο μεταφοράς φορτίου. Μπορείτε να διαβάσετε για διαφορετικούς τύπους θεμελίων Σε αυτήν την ανάρτηση.

Η θεωρία της ικανότητας έδρασης που συζητήθηκε σε αυτή τη σελίδα είναι ιδιαίτερα για ρηχά θεμέλια. Σύμφωνα με τον Τερζάγκι, Τα ρηχά θεμέλια είναι εκείνα όπου το βάθος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους της βάσης είναι μικρότερη ή ίση με το πλάτος του. Άλλες έρευνες πρότειναν ότι τα θεμέλια με βάθος 3 προς το 4 φορές το πλάτος του ιδρύματος μπορεί επίσης να θεωρηθεί ότι είναι ρηχό (Ο).

Η τελική ικανότητα εδράνου του εδάφους είναι η πίεση που μπορεί να αντέξει πριν από την αποτυχία χωρίς την εξέταση οποιωνδήποτε παραγόντων ασφάλειας.

Με τα χρόνια έχουν αναπτυχθεί αρκετές διαφορετικές μέθοδοι για τον υπολογισμό της χωρητικότητας ρουλεμάν. Αυτές οι μέθοδοι βασίζονται σε δοκιμές και καθώς ο χρόνος έχει περάσει περισσότερες παράμετροι έχουν προστεθεί στη γενική εξίσωση ικανοτήτων ρουλεμάν για να ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα που μπορεί να μειώσουν ή να αυξήσουν την ικανότητα εδράνου ενός ιδρύματος.

Δεδομένου ότι πρόκειται για όλες τις μεθόδους εκτίμησης μιας χωρητικότητας που φέρουν εδάφη, κανένας είναι αναγκαστικά σωστός ή λάθος και είναι όλοι χρήσιμοι για να επανεξετάζουν τους υπολογισμούς της ικανότητας φέρουν. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν κλίσεις φορτίου ή κλίσεις στη βάση της δομής, Μπορεί να είναι πιο κατάλληλο για χρήση μιας μεθόδου που μπορεί να αντιπροσωπεύει μειώσεις λόγω αυτών των αποτελεσμάτων.

Οι πιο συνηθισμένες μεθόδους ικανότητας έδρασης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκτίμηση της χωρητικότητας ρουλεμάν είναι:

• Terzaghi
• Meyerhoff
• Χάνσεν
• Κηλυκός

Η ανάλυση πεπερασμένων στοιχείων μπορεί επίσης να είναι ένα κατάλληλο εργαλείο για την εκτίμηση της ικανότητας εδράνου του εδάφους, ωστόσο η κατασκευή ενός τέτοιου μοντέλου απαιτεί συχνά πολλές πρόσθετες παραμέτρους όπως το συντελεστή του εδάφους Young και ο λόγος του Poisson και απαιτεί πολύ χρόνο για ανάλυση σε σύγκριση με αναλυτικές μεθόδους.

Για να συγκρίνουμε τις διαφορετικές μεθόδους και την ευαισθησία τους σε μια συγκεκριμένη παράμετρο μπορούμε να διεξάγουμε μια ανάλυση ευαισθησίας. Για παράδειγμα στο γράφημα κάτω, η χωρητικότητα του εδράνου συγκρίνεται για διαφορετικές τιμές τριβής, ώστε να μπορούμε να δούμε πόσο ευαίσθητη είναι κάθε μέθοδος για την παράμετρο. Με βάση το γράφημα μπορούμε στη συνέχεια να επιλέξουμε ποια τιμή είναι η πιο κατάλληλη για την τελική ικανότητα εδράνου.

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μέθοδοι υπολογισμού για τον υπολογισμό της ικανότητας εδράνου ενός εδάφους. Η χρήση των πρώτων αρχών είναι πολύ συντηρητική σε σύγκριση με τα παρατηρούμενα αποτελέσματα και έτσι δημιουργήθηκαν διάφορα εμπειρικά μοντέλα κατά τη διάρκεια των ετών με βάση τις δοκιμές. Μια περιγραφή ορισμένων από τις πιο συνηθισμένες μεθόδους παρέχεται παρακάτω:

1. Μέθοδος Terzaghi

Η μέθοδος του Terzaghi είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη κλασσική προσέγγιση που εκτιμά την ικανότητα εδάφους που βασίζεται σε εμπειρικές φόρμουλες λαμβάνοντας υπόψη τον τύπο του εδάφους, πλάτος, και το βάθος του ιδρύματος.

2. Μέθοδος Meyerhof

Η μέθοδος του Meyerhof επεκτείνει την προσέγγιση του Terzaghi με την ενσωμάτωση του σχήματος, βάθος, και συντελεστές κλίσης φόρτωσης, προσφέροντας έναν πιο εκλεπτυσμένο υπολογισμό της χωρητικότητας εδάφους.

3. Μέθοδος Hansen

Η μέθοδος του Hansen βελτιώνει περαιτέρω τον υπολογισμό της ικανότητας εδράνου, υπολογίζοντας πρόσθετους παράγοντες όπως η κλίση και η εκκεντρότητα της φόρτωσης, καθιστώντας το κατάλληλο για σύνθετες συνθήκες εδάφους.

4. Μέθοδος κυστικού

Η μέθοδος του Vesic είναι πολύ παρόμοια με την πρώην μέθοδο Hansen με μικρές αλλαγές που αντικατοπτρίζουν τη συμπιεστότητα του εδάφους και τα αποτελέσματα της κλίμακας του εδάφους.

5. Μέθοδος Eurocode

Η μέθοδος που παρουσιάζεται στο Παράρτημα D του Eurocode περιλαμβάνεται επίσης ως εναλλακτική προσέγγιση για τη χωρητικότητα φέρουν. Αυτή η μέθοδος είναι μια μικρή παραλλαγή των μεθόδων Hansen και Vesic.

Όλες οι μέθοδοι είναι εκτιμήσεις της χωρητικότητας εδάφους και καμία μέθοδος δεν είναι απαραιτήτως "περισσότερο" σωστό από τους άλλους. Κάθε χρήστης μπορεί να επιλέξει την προτιμώμενη μέθοδο βάσει της κρίσης της μηχανικής, δεδομένου ότι ορισμένες μέθοδοι ενδέχεται να ταιριάζουν καλύτερα στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις του έργου. Να βοηθήσει στην απόφαση, Ο υπολογιστής χωρητικότητας του SkyCIV μπορεί να εκτελέσει μια ανάλυση ευαισθησίας που σχετίζεται με μια συγκεκριμένη μεταβλητή όπως το βάθος, Παράμετροι πλάτους ή αντοχής στο έδαφος.

Η θεωρία χωρητικότητας Terzaghi ήταν η πρώτη συνολική θεωρία για τον υπολογισμό της ικανότητας των ρηχών θεμελίων και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα.

Η φόρμουλα του Terzaghi υπολογίζει την τελική ικανότητα εδράνου (ότι) θεμελίωση, ενσωματώνοντας παράμετροι αντοχής στο έδαφος όπως η συνοχή, μονάδα βάρους, Και η γωνία της εσωτερικής τριβής. Η γενική εξίσωση για μια βία είναι:

• ε_εσύ= c n_ντο+q n_ε+0.5 γ B N_γ

όπου:

• C είναι η συνοχή του εδάφους,
• Το Q είναι η πίεση ή η πρόσθετη επιβάρυνση σε υπερκείμενο,
• γ είναι το βάρος της μονάδας του εδάφους,
• Το Β είναι το πλάτος του ιδρύματος,
• Ν_ντο, Ν_ε, και Ν_γ είναι οι συντελεστές χωρητικότητας εδράνου που εξαρτώνται από τη γωνία τριβής του εδάφους (ϕ).

Χρησιμοποιώντας τη θεωρία του Terzaghi ας εξετάσουμε τα ακόλουθα στοιχεία του Ιδρύματος:

• Το πλάτος του ιδρύματος είναι 0.5 Μ
• Η βάση του εδάφους είναι άμμος με συνοχή 0 kPa, γωνία τριβής 30 βαθμοί και βάρος μονάδας του 18 kN / m3
• Το βάθος του ιδρύματος είναι 0 Μ

Πρώτα, Μπορούμε να αναζητήσουμε ένα τραπέζι για να πάρουμε τους παράγοντες ικανότητας φέρευσης του Terzaghi για μια εσωτερική γωνία τριβής του 30 βαθμούς. Από αυτό, Παίρνουμε αυτό το NC = 37.16, NQ = 22.46 και nγ = 19.13.

Μπορούμε στη συνέχεια να συνδέσουμε τις τιμές μας στην εξίσωση χωρητικότητας εδράνου

αυτό = 0 * 37.16 + 0 * 22.46 +0.5 * 18 * 0.5 * 19.13 = 86 kPa

Μπορούμε να εκτελέσουμε αυτόν τον υπολογισμό πολύ πιο γρήγορα με τον αριθμομηχανή χωρητικότητας του SkyCIV, αφού δεν θα χρειαστεί να αναζητήσουμε τιμές από πίνακες ή να συνδυάσουμε τους εαυτούς μας οι ίδιοι. Αυτό ισχύει περισσότερο με τις άλλες μεθόδους για τη χωρητικότητα που φέρουν, όπως η ικανότητα έρωσης Meyerhof που έχει πρόσθετες παραμέτρους.

Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για την αύξηση της ικανότητας έδρασης μιας βάσης είναι η αύξηση των βασικών διαστάσεων για την καλύτερη διανομή φόρτωσης.

Ο διπλασιασμός του πλάτους της βάσης μπορεί να διπλασιάσει την χωρητικότητα του ρουλεμάν, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει επίσης ότι οποιοδήποτε φορτίο σημείου κατανέμεται σε μεγαλύτερη περιοχή, μειώνοντας έτσι την πίεση εδράνου που ασκείται από τη δομή. Έτσι αυξάνοντας ένα πλάτος βάσης κατά έναν συντελεστή 2 μπορεί να οδηγήσει σε όφελος χρήσης 4x.

Άλλες κοινές μεθόδους για την αύξηση της χωρητικότητας έδρασης μπορούν να περιλαμβάνουν:

• Αφαίρεση ακατάλληλου υλικού από το ίδρυμα και τοποθέτηση μηχανικής πλήρωσης (μπορεί να αυξήσει τις ιδιότητες του υλικού και να μειώσει την αβεβαιότητα στις παραμέτρους του υλικού)
• Ρυθμίζοντας τη βάση κάτω στο έδαφος (Το βάρος του παρακείμενου εδάφους βοηθά στην αντοχή στην αστοχία του εδράνου)
• Ισοπέδωση εδάφους εάν είναι ανομοιογενές (μπορούν να αφαιρέσουν τους συντελεστές μείωσης που απαιτούνται για ανώμαλο έδαφος)
• Χρησιμοποιώντας έναν κύλινδρο για συμπαγές υλικό κάτω από ένα θεμέλιο (μπορεί να αυξήσει τις ιδιότητες του υλικού)

Μια άλλη κατάλληλη λύση θα μπορούσε να είναι η χρήση του αριθμομηχανή ικανοτήτων του SkyCIV που δεν υιοθετεί μια συντηρητική προσέγγιση στους υπολογισμούς, αλλά υπολογίζει μάλλον την ικανότητα έδρασης με υψηλή ακρίβεια. Επιτρέποντας στους χρήστες να αξιολογούν διαφορετικές μεθόδους ικανότητας εδράνου και μεθόδους σχεδιασμού, ο σχεδιαστής μπορεί να επιλέξει τη λιγότερο συντηρητική κατάλληλη μέθοδο.

Η τελική ικανότητα έδρασης θα πρέπει να μειωθεί για να ληφθεί υπόψη η μεταβλητότητα της αντοχής του εδάφους. Ανάλογα με το πρότυπο, αυτή η μείωση μπορεί να εφαρμοστεί είτε με τη χρήση ενός μόνο γεωτεχνικού συντελεστή μείωσης (ΟΠΩΣ ΚΑΙ 5100, Ευρωκώδικας 7 DA2) ή μειώνοντας τους διαφορετικούς παράγοντες του εδάφους χωριστά και τη χρήση αυτών για τον υπολογισμό της χωρητικότητας εδράνου (ΟΠΩΣ ΚΑΙ 4678, Ευρωκώδικας 7 DA1-2, DA3). Αυτή είναι η χωρητικότητα του σχεδιασμού.

Τα φορτία στη συνέχεια λαμβάνονται υπόψη σύμφωνα με τα πρότυπα σχεδιασμού που πρέπει να συγκριθούν με τη χωρητικότητα του σχεδιασμού.

Η χωρητικότητα του σχεδιασμού χρησιμοποιείται στον όριο σχεδιασμού κατάστασης (Ενώ Σχεδιασμός Συντελεστών Φορτίου και Αντίστασης) ή σχεδιασμός φορτίου και παράγοντα αντίστασης (LRFD).

Οι υπολογισμοί για τη χωρητικότητα σχεδιασμού εξαρτώνται από το πρότυπο που χρησιμοποιείται.

Όπου χρησιμοποιούνται παράγοντες μείωσης υλικού (ΟΠΩΣ ΚΑΙ 4678, Ευρωκώδικας 7 DA1-2, DA3) Αυτά εφαρμόζονται πρώτα στις παραμέτρους του εδάφους πριν από την πραγματοποίηση άλλων υπολογισμών. Η χωρητικότητα του σχεδιασμού μπορεί στη συνέχεια να υπολογιστεί με μεθόδους όπως οι υπολογισμοί ικανότητας ρουλεμάν του Terzaghi.

Εναλλακτικά, Εάν οι συντελεστές μείωσης των υλικών είναι 1 Και έχουμε έναν μόνο παράγοντα για να μειώσουμε τη χωρητικότητα μας, μπορούμε απλά να υπολογίσουμε την τελική ικανότητα εδράνου και να το πολλαπλασιάσουμε με τον γεωτεχνικό μας παράγοντα μείωσης (ΟΠΩΣ ΚΑΙ 5100) ή διαιρέστε το με τον μερικό παράγοντα ασφάλειας (EC7 DA2).

Ας πάρουμε τις μη πρακτικές ιδιότητες από το προηγούμενο παράδειγμα μας με ένα C '= 0 kPa, φ' = 30 βαθμοί και γ = 18 KN/M3 και υπολογίστε την χωρητικότητα σχεδίασης με βάση τους ακόλουθους μερικούς παράγοντες ασφαλείας όπως ορίζεται από το M2 του EC7:

• γ_φ' = 1.25
• γ_ντο' = 1.40
• γ_γ = 1.00

Μπορούμε να υπολογίσουμε τις ιδιότητες του εδάφους σχεδιασμού ως C '= 0 kPa, φ' = 30 βαθμοί και γ = 18 kN / m3

• Φ '= Tan-1( βυρσοδέψω(30) / 1.25) = 24.8 βαθμούς
• c '= 0 * 1.40 = 0 kPa
• γ = 1.00 * 18 = 18 kN / m3

Μπορούμε στη συνέχεια να αναζητήσουμε τους παράγοντες χωρητικότητας του Terzaghi για μια εσωτερική γωνία τριβής του 24.8 βαθμούς. Από αυτό παίρνουμε αυτό το NC = 24.75, NQ = 12.43 και nγ = 9.46.

Μπορούμε στη συνέχεια να συνδέσουμε τις τιμές μας στην εξίσωση χωρητικότητας εδράνου

• ε_ρε = 0 * 24.75 + 0 * 12.43 +0.5 * 18 * 0.5 * 9.46 = 42.6 kPa

Εάν αντ 'αυτού δεν είχαμε ουσιώδεις παράγοντες μείωσης, αλλά μάλλον έναν μόνο παράγοντα για να μειώσουμε την ικανότητά μας, θα υπολογίσαμε την τελική ικανότητα φέρουσας 86 KPA πρώτα όπως κάναμε προηγουμένως.

Για το AS 5100.3 υπολογισμός, Θα μπορούσαμε τότε να πολλαπλασιάσουμε με τον γεωτεχνικό μας παράγοντα μείωσης φg . Για παράδειγμα, Εάν είχαμε έναν γεωτεχνικό συντελεστή μείωσης 0.5 Θα έχουμε μια χωρητικότητα σχεδιασμού ως:

• ε_ρε = φ_σολ * ε_εσύ = 0.5 * 86 = 43 kPa

Για τον υπολογισμό του EC7 DA2, Θα λάβουμε την τελική μας ικανότητα και θα το διαιρέσουμε με τον μερικό συντελεστή μείωσης γρβ. Εάν πάρουμε τον μερικό συντελεστή R2 1.4 Ο υπολογισμός μας θα γίνει:

• ε_ρε = Q_εσύ / γ_{Υπολογισμός Φορτίου} = 86 / 1.4 = 61.4 kPa

Οι χωρητικότητες του εδράνου σχεδιασμού θα πρέπει να συγκριθούν με την πίεση έδρας φορτίου σχεδιασμού για τους αντίστοιχους συνδυασμούς φορτίου που απαιτούνται από το πρότυπο. Δεν μπορούμε να πούμε ποιες από αυτές τις μεθόδους σχεδιασμού είναι πιο επικριτικά βασισμένα στην ικανότητα σχεδιασμού, αφού δεν έχουμε ακόμη εξετάσει τους παράγοντες φορτίου μας.

Η επιτρεπόμενη ικανότητα εδράνου αναφέρεται στην τελική ικανότητα εδράνου που μειώνεται από κάποιο παράγοντα ασφάλειας όταν χρησιμοποιείται ένα ASD (επιτρεπόμενος σχεδιασμός στρες) προσέγγιση και όχι προσέγγιση LRFD.

Η επιτρεπόμενη ικανότητα εδράνου έχει καθοριστεί σχετικά με την εξυπηρέτηση ή τα φορτία εργασίας και όχι τα φορτία. Δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει τόσο τη μεταβλητότητα της φόρτωσης όσο και για τη μεταβλητότητα της αντοχής του υλικού, θα είναι συνήθως χαμηλότερη από την ικανότητα σχεδιασμού που παράγεται με μεθόδους σχεδιασμού LRFD.

Για παράδειγμα, μια βάση με πίεση εργασίας του 100 Η KPA θα έχει επαρκή χωρητικότητα εάν το έδαφος έχει επιτρεπτή χωρητικότητα εδράνου όχι μικρότερη από 100 kPa.

Για να υπολογίσουμε την επιτρεπόμενη χωρητικότητα εδράνου μειώνουμε απλώς την τελική ικανότητα έδρασης από τον παράγοντα ασφάλειας μας. Αυτός ο παράγοντας ασφάλειας είναι μεταβλητός σε διαφορετικά πρότυπα και κατευθυντήριες γραμμές, αλλά γενικά κυμαίνεται από μια αξία 2 προς το 3.

Εάν λάβουμε την προηγούμενη τελική ικανότητα ρουλεμάν 86 KPA που υπολογίσαμε και εξετάσαμε επίσης έναν παράγοντα ασφάλειας 2 τότε η επιτρεπόμενη χωρητικότητα μας θα ήταν 86 / 2 = 43 kPa. Αυτό υποθέτει ότι δεν χρειάζεται να υπολογίσουμε τις ιδιότητες υλικού μας. Σε Ευρωκώδικα 7 για προσέγγιση σχεδιασμού 2 Για παράδειγμα, δεν θα χρειαζόταν να υπολογίσουμε τις αντοχές των υλικών και θα μειώσουμε την τελική ικανότητα που φέρει κατά συντελεστή 1.4.

Ο υπολογιστής χωρητικότητας του SkyCIV έχει πολλά χαρακτηριστικά και δυνατότητες:

• Πλευρικά φορτία και στιγμές: Ο υπολογιστής αντιπροσωπεύει τον αντίκτυπο των πλευρικών φορτίων και των στιγμών, Παροχή ακριβούς αξιολόγησης της σταθερότητας του ιδρύματος υπό τέτοιες συνθήκες.
• Επιδράσεις της κλίσης και των πλαγιών: Θεωρεί την κλίση των φορτίων και την κλίση της επιφάνειας του εδάφους, προσφέροντας μια ρεαλιστική αξιολόγηση της ικανότητας φέρουσας σε κεκλιμένα εδάφη.
• Μετρικές και αυτοκρατορικές μονάδες: Οι χρήστες μπορούν να εισάγουν και να αποκτήσουν αποτελέσματα είτε σε μετρικές είτε σε αυτοκρατορικές μονάδες, επιτρέποντας την ευελιξία και την ευκολία σε διάφορες περιοχές.
• Ανάλυση ευαισθησίας: Οι χρήστες μπορούν να ελέγξουν τη μεταβολή ορισμένων παραμέτρων ως βάθος θεμελίωσης, πλάτος, Οι παράμετροι μήκους και αντοχής στο έδαφος σε σχέση με τις διάφορες μεθόδους που μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση της συμπεριφοράς της βάσης που σχετίζεται με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του έργου.
• Ενότητες: Η αριθμομηχανή χωρίζεται σε τρεις κύριες ενότητες:
  • Μονάδα ευρωκόνου: Αφιερωμένο στους υπολογισμούς που βασίζονται στα πρότυπα του Eurocode. Περιλαμβάνει διάφορους παράγοντες ασφαλείας και λεπτομερείς υπολογισμούς και για τα δύο ρηχά
  • Γενική ενότητα: Κατάλληλο για οποιοδήποτε πρότυπο και βασίζεται στην επιτρεπόμενη έννοια της ικανότητας εδράνου με την εφαρμογή ενός γενικού παράγοντα ασφαλείας.
  • Αυστραλιανή έκδοση: Λαμβάνοντας υπόψη το AS4678:2002 Και το AS5100:2017 Πρότυπα.

• Σχεδιασμός βάσης ACI
• ACI εξαπλώθηκε σχεδιασμός βάσης

• Λογισμικό σχεδιασμού SkyCiv Foundation
• Απομονωμένα πέλματα SkyCiv Εισαγωγή

Το SkyCiv προσφέρει ένα ευρύ φάσμα λογισμικού ανάλυσης και σχεδιασμού Cloud Structural για μηχανικούς. Ως μια συνεχώς εξελισσόμενη εταιρεία τεχνολογίας, δεσμευόμαστε να καινοτομούμε και να προκαλούμε υπάρχουσες ροές εργασίας για να εξοικονομήσουμε χρόνο στους μηχανικούς στις διαδικασίες εργασίας και τα σχέδιά τους.